achtergrond Over patiënten met langdurende eetstoornissen is weinig bekend. Via de Stichting Anorexia en Bulimia Nervosa werden 82 patiënten aangeschreven met de vraag of ze tien jaar of langer een eetstoornis hadden en of ze daarover een vragenlijst wilden invullen.
doel Inzicht verwerven in de kenmerken en de gevolgen van de eetstoornis, de ervaring met behandeling, de evaluatie daarvan en de mate van herstel.
methode Aan 48 patiënten (allen vrouwen) die aangaven dat ze een chronische eetstoornis hadden, werd een voorgestructureerde vragenlijst toegestuurd, die door 41 respondenten werd geretourneerd.
resultaten De gemiddelde leeftijd was 34 jaar en de gemiddelde duur van de eetstoornis 15,2 jaar. 44% had anorexia nervosa (an), 15% bulimia nervosa (bn) en 41% alterneerde tussen an en bn. De laagste Body Mass Index (bmi) was gemiddeld 14,8. De eetstoornis had ernstige lichamelijke, psychische en sociale gevolgen. 95% van de patiënten kwam bij de huisarts met klachten die gewoonlijk pas later werden gediagnosticeerd als an of bn. De behandeling door de huisarts was meestal niet effectief. De patiënten werden meerdere keren opgenomen en kregen allerlei behandelingen van diverse hulpverleners, die meestal slechts kortdurend resultaat opleverden.
conclusie Met name sondevoeding, gedragstherapie en opname in een (psychiatrisch) ziekenhuis werden als zeer negatief ervaren. De patiënten verloren het vertrouwen in behandeling en gingen zichzelf zien als ongeneeslijk. Slechts 8% vond zichzelf hersteld en 25% vond zichzelf verbeterd, terwijl 67% nog (ernstig) ziek was. 75% van de patiënten wenste een nieuwe behandeling, slechts 30% geloofde nog in verbetering. De mogelijkheden voor behandeling van patiënten met een chronische eetstoornis dienen te worden verbeterd.