Er bestaat geen opnamesyndroom. De beslissing tot een opname in het psychiatrisch ziekenhuis is een optelsom van deelsituaties, die er elk voor zich niet noodzakelijkerwijze toe behoeven te leiden. In de afweging van deze factoren blijken diagnose, ernst van de symptomatologie of sociale omstandigheden e.d. geen significante rol te spelen (vgl. Mendel en Rapport, 1969; Luborsky, 1962). De enige factor met voorspellende waarde is volgens Mendel en Rapport een eerdere psychiatrische opname. Prognostisch vergelijkende onderzoeken naar het effect van psychiatrische opnamen laten zien dat ambulante crisisinterventie geen slechtere resultaten geeft dan opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Wanneer een psychiatrische opname moet plaatsvinden blijkt een korte opname (4 weken) geen slechtere resultaten te geven dan een langere, hetgeen geldt voor schizofrene en niet-schizofrene patiënten en voor alcoholici. Op enkele terreinen — o.a. hun probleemoplossend vermogen — bleken patiënten geholpen met A.C.I. na hun behandeling beter te functioneren dan patiënten die opgenomen werden. Zowel patiënten als hun familieleden waren vaker tevreden over A.C.I. dan over een opname in een P.Z. Wij menen derhalve, dat het van belang is om ook bij ernstige psychiatrische problematiek eerst acute crisisinterventie te proberen. Wanneer een opname is geïndiceerd dient deze een onderdeel te vormen van een groter behandelplan.