achtergrond Het syndroom van Gilles de la Tourette (gts) is een neuropsychiatrische aandoening die wordt gekenmerkt door motorische en vocale tics. Een deel van de patiënten met gts heeft farmacologische behandeling nodig, bij een matig tot ernstig ticsyndroom meestal in de vorm van antipsychotica.
doel Geven van een literatuuroverzicht over het gebruik van typische en atypische antipsychotica en van dopamineagonisten bij gts.
methode Pubmed en literatuurverwijzingen vanuit relevante boeken en boekhoofdstukken werden geraadpleegd voor de periode 1970-april 2007. Als zoektermen werden gebruikt 'treatment', 'psychopharmaca', 'psychopharmacological treatment', 'medication', 'antipsychotics', 'D2 antagonists', 'D2 agonists' en 'atypical antipsychotics'.
resultaten Alleen met haloperidol, pimozide, risperidon en pergolide waren er enkele gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken uitgevoerd; deze wezen uit dat alle vier de middelen effect hebben op korte termijn en dat risperidon het gunstigste bijwerkingenprofiel heeft.
conclusie Er zijn verrassend weinig gecontroleerde effectonderzoeken voorhanden naar behandeling met antipsychotica bij gts. Toekomstig onderzoek zou zich moeten richten op de vraag welke tweede stap zinvol is in de behandeling van patiënten met therapieresistente gts, op vergelijking van medicatie met gedragstherapie en op predictoren van respons.