Gerandomiseerde klinische trials genereren kennis die in de klinische praktijk vaak van beperkte waarde is. Aan de hand van voorbeelden uit de acute psychiatrie laat dit artikel zien dat de voorwaarden waaronder een interventie in een trial blijkt te werken, in de dagelijkse praktijk vaak niet gerealiseerd zijn. Voorts komen de problemen waarvoor onderzochte interventies oplossingen bieden, vaak niet overeen met de problemen die zich in dagelijkse zorgpraktijken aandienen. Ten slotte is het in veel gevallen ondoenlijk om de parameters vast te stellen waaraan de 'werkzaamheid' van interventies zou kunnen worden afgemeten. De acute psychiatrie heeft daarom ook behoefte aan andere vormen van kennis.