achtergrond Hoewel richtlijnen er de nadruk op leggen benzodiazepinen slechts kortdurend voor te schrijven, is langdurig benzodiazepinegebruik in de praktijk een hardnekkig probleem. Zowel bij patiënten als bij voorschrijvende artsen bestaat er vrees voor een toename van klachten ten gevolge van pogingen om te stoppen.
doel Vaststellen van de resultaten op de korte en lange termijn van een geprotocolleerde methode om het gebruik van benzodiazepinen af te bouwen, en toetsen of de resultaten verband houden met de leeftijd en het geslacht van de patiënten, de gebruikte dosering benzodiazepine en de behandelmodaliteit.
methode Retrospectief cohortonderzoek op de afdeling psychiatrie van het umc St Radboud te Nijmegen. Op de afdeling psychiatrie werd consequent een benzodiazepineafbouwprocedure aangeboden aan patiënten die langer dan drie maanden benzodiazepine gebruikten. Door middel van dossieronderzoek, een telefonische enquête en het raadplegen van receptuurgegevens bij huisarts of apotheek werd vastgesteld hoeveel patiënten abstinent waren op korte en lange termijn.
resultaten Direct na afbouw slaagde 65% van de patiënten erin om te stoppen en gemiddeld 2 jaar na afbouw bleek 37% van de geënquêteerden de laatste 3 maanden geen benzodiaze- pine gebruikt te hebben. Leeftijd, geslacht en behandelmodaliteit bleken benzodiazepinegebruik direct na afbouw en gemiddeld 2 jaar na afbouw niet te voorspellen. Een hoge benzodiazepinedosis voorspelde alleen het laatste.
conclusie Geprotocolleerde benzodiazepineafbouw blijkt bij psychiatrische patiënten vrijwel even effectief als bij huisartspatiënten en verdient een plaats in het reguliere psychiatrische behandelarsenaal.