Een volledig handboek doorlezen is geen kleine taak. Maar dit verbleekt in verhouding tot het schrijven ervan. Ik zou Interventies in de psychiatrische praktijk door Jack A. Jenner dan ook durven beschouwen als een omvattend basishandboek voor elke psychiater. Des te groter is mijn bewondering dat het van de hand van één auteur komt.

Sommige lezers zullen ongetwijfeld enorm houden van de aanpak die hij beschrijft, terwijl anderen hier bezwaren tegen kunnen hebben. Zijn meer directieve stijl lijkt aan de oppervlakte tegen de huidige tendens tot volledige openheid in te gaan. Dit neemt echter niet weg dat iedereen inspiratie zal vinden in dit boek, zowel de arts in opleiding als de meer ervaren psychiater. Ik las in dit boek de ervaringen van een betrokken hulpverlener die op basis van zijn expertise zowel patiënt, omgeving als collega's zo goed mogelijk wil helpen.

Het boek is daarbij uiterst praktijkgericht en concreet. Het meest uitgewerkt is het deel rondom omgaan met hallucinaties. Maar ook omgaan met persoonlijkheidsdynamieken en de functie van symptomen in een systeem krijgen veel aandacht. De auteur geeft alternatieven weer voor de toch overheersende medicamenteuze aanpak van veel psychiatrische problemen. Zelden heb ik strategieën zo helder uitgelegd gezien. Dit in combinatie met casuïstiek en de hands-onaanpak doet het boek uitspringen boven anderen. Dit blijkt ook nogmaals door de vragenlijsten en sjablonen als bijlagen achteraan in het boek.
De auteur durft daarnaast ook standpunten in te nemen die aanzet kunnen geven tot interessante discussies. Ook op beleidsmatig vlak zoals organisatie van zorg, indicatie tot en preventie van opname geeft hij helder zijn visie weer. Verder geeft de auteur meer toelichting over de recente ggz-wetswijzigingen van 2020 in Nederland.

Opmerkingen zijn er zeker ook te maken, zoals enkele tegenstrijdigheden, overmatige herhaling in enkele hoofdstukken en, uitzonderlijk, een beleid tegen meer recente evidentie in. De auteur koos er ook bewust voor om in dit boek de medicamenteuze behandelingen minder uitgebreid te beschrij­ven, maar helaas deed hij dit ook minder nauwkeurig. Vreemd is de vermelding dat bipolaire I-stoornis enkel zou bestaan uit manieën. Een typefout?

Ik concludeer dat het een absolute aanrader is, in het bijzonder voor psychiaters die vaker betrokken zijn bij crisisinterventies. Wie twijfelt, adviseer ik het ‘ten geleide’ te lezen aangezien dit de lading goed dekt.

N. Merckx, psychiater, Boechout