achtergrond Beschermende woonvormen zijn bestemd voor patiënten die niet zelfstandig kunnen wonen, met als doel zelfredzaamheid en participatie bevorderen. Hiervoor is integratie in de buurt essentieel.
doel Contacten tussen wijkbewoners en de bewoners van twee beschermende woonvormen inventariseren.
methode In twee wijken met een woonvorm van Yulius werden 364 enquêteformulieren uitgedeeld, met onder meer vragen naar aard en frequentie van contacten met en acceptatie van woonvormen in een woonwijk en van psychiatrische patiënten.
resultaten De respons was 24% (n = 86). Wijkbewoners meldden minimaal contact met woonvormbewoners. Ervaren overlast bij buurtbewoners hing samen met lagere acceptatie van woonvormen in een wijk.
conclusie Het beperkte contact wijst niet op een geslaagde integratie van de woonvormbewoners. Een actievere rol van de ggz is gewenst.