achtergrond Een opname op een gesloten acute opnameafdeling van een psychiatrisch ziekenhuis is een zwaarwegende en ingrijpende gebeurtenis voor de patiënt. Een dergelijke opname gaat soms gepaard met de toepassing van nood- en dwangmaatregelen. Ondanks de impact die deze kunnen hebben op een patiënt, is relatief weinig onderzoek gedaan naar de patiëntenpopulatie van een gesloten acute opnameafdeling en toepassing van dwang en drang.
doel Inzicht krijgen in de samenhang tussen sociodemografische en klinische kenmerken bij opname enerzijds, en opgelegde dwang- en drangmaatregelen anderzijds, bij patiënten opgenomen op een gesloten acute opnameafdeling in de ggz.
methode Gedurende heel 2009 werden sociodemografische en klinische gegevens geregistreerd van alle patiënten die opgenomen werden op een gesloten acute opnameafdeling van een ggz-instelling in de regio Den Haag. De samenhang hiervan met het gebruik van dwang- en drangmaatregelingen werd geanalyseerd.
resultaten Bij 856 patiënten werden 1283 opnames geregistreerd die gemiddeld 16 dagen duurden. Opgenomen patiënten waren vaker man, zonder relatie en zonder kinderen, zonder werk of studie en met een uitkering. Bij 33% van de opnames ging het om een heropname. Bij 20% vond separatie plaats wegens symptomen van onder andere een psychotische stoornis, een manische episode en/of agressie. De patiënten die gesepareerd werden, waren jonger, hadden ernstiger psychiatrische problematiek, functioneerden slechter en werden langer opgenomen dan degenen die niet gesepareerd werden. Bij ruim 14% van de opnames werd noodmedicatie gegeven.
conclusie We hebben meer inzicht gekregen in het gebruik van dwang- en drangmaatregelen in de acute psychiatrie en de daarmee samenhangende omstandigheden. Deze informatie kan dienen als referentiemateriaal voor toekomstig onderzoek.