Een boek over depressie volgens de ‘ slow ’-beweging met aandacht voor hoofd, hart en handen. Dat klinkt interessant. De schrijver belooft verschillende rode draden… Benieuwd of ze te ontwarren zijn in de twee boekdelen:

In vijf interviews (in deel 1) neemt de auteur de lezer mee in de verschillende uitingsvormen van een depressie. De casussen zijn mooi verdeeld over leeftijd en geslacht.

De feitelijke informatie die in deel 2 gegeven wordt, werpt een klein licht op hoe het lijden voor patiënt en omgeving aanvoelt. Vervolgens komen de onderliggende mechanismen (voornamelijk biologische) aan bod, alsook een overzicht van de mogelijkheden qua behandeling. Hierbij heb ik naast de 5 G’s (van gebeurtenis, gedachten, gevoel, gedrag en gevolg) de 3 R’s leren kennen: rust, regelmaat en reinheid. Daarnaast kan nivea een andere inhoud hebben dan de bekende crèmes en zalfjes: ‘nooit invullen voor een ander’.

Daarna is er best wat papier ‘gewijd’ aan geloven en depressie. Hierbij heb ik geleerd dat er een bijkomende differentiaaldiagnostische categorie is voor depressie, nl. een geloofsaanvechting. Daarnaast lijkt de (cor)relatie tussen geloven en depressie niet duidelijk: enerzijds kan geloof beschermen tegen depressie en anderzijds kan geloven ervoor zorgen dat een depressie niet tijdig onderkend wordt. Ook zelfdoding en boosheid worden in een geloofscontext bekeken met een vergelijkbaar onduidelijk verband zoals bij depressie en geloof. Het 2de deel wordt afgerond met een zwaai naar geluk... Geluk dat in de kleine dingen te vinden is via ‘geven en ontvangen’.

Kortom, de rode draden zijn terug te vinden in het verloop van het boek. De belangrijkste ‘draad’ om te beslissen of ik dit boek zou aanraden aan een patiënt is die van het verband tussen geloof en depressie. Met andere woorden: als ik een patiënt in behandeling heb die zich geloofsvragen stelt, dan kan hij/zij mogelijk inspiratie vinden in dit boek. Zelf zal ik waarschijnlijk wel eens een beroep doen op een potje nivea .

E. Brunfaut