Dit boek is een aanrader voor iedere hulpverlener die in aanraking komt met mensen met een eerste psychose. De titel geeft goed weer waar het om gaat bij deze doelgroep: vroege diagnostiek en interventie en een integrale, multidisciplinaire aanpak zijn heel belangrijk voor een gunstig beloop.

Het boek omvat 23 hoofdstukken die op het eerste hoofdstuk na, allemaal geschreven zijn door Amerikaanse auteurs. Het boek is dan ook gericht op, en beschreven vanuit het perspectief van het gezondheidszorgsysteem in de Verenigde Staten. De vroege-interventieprogramma’s voor psychose ontstonden relatief laat in de Verenigde Staten in vergelijking met dergelijke programma’s in Australië en Europa. Desalniettemin biedt het een uitgebreid overzicht met praktische handvatten voor de clinicus die ook voor de Europese hulpverleners nuttig kunnen zijn.

Het boek straalt een optimisme uit gericht op herstel en remissie dat passend is bij de huidige kennis en ervaring. Elk hoofdstuk eindigt met een aantal take home messages en een paar vragen gericht aan de lezende hulpverlener die als doel lijken te hebben deze aan het denken te zetten over de vraag: ‘hoe ga ik de zojuist opgedane kennis toepassen in mijn dagelijkse praktijk?’

De afzonderlijke hoofdstukken zijn vaak op een pragmatische manier geschreven met overzichtelijke tabellen en lijstjes die de hulpverlener goed van pas kunnen komen. Casuïstiek loopt als een rode draad door het gehele boek, wat bijdraagt aan de leesbaarheid ervan. Daarnaast besteden auteurs uitvoerig aandacht aan ervaringsdeskundigen en families van mensen met een psychose. Diagnostiek, psychofarmacologie, psychotherapie, individual placement & support (IPS), middelenmisbruik, trauma, suïcide en lichaamsbeweging krijgen in afzonderlijke hoofdstukken uitvoerig aandacht. Tevens besteden de auteurs apart aandacht aan adolescenten en gezinssituaties, en studentenpopulaties.

Wat ontbreekt er dan nog in dit boek zult u zich wellicht afvragen? Er is nauwelijks aandacht voor extra kwetsbare populaties zoals mensen met een verstandelijke beperking of dakloze jongeren. Een van de grote vragen die blijft na het lezen van dit boek is of dit fraai beschreven zorgmodel toegankelijk is voor alle Amerikanen, of alleen voor degenen die in de gelukkige positie zijn dat ze een adequate verzekering hebben? Het boek zegt vrijwel niets over toegang tot zorg, of over armoede. Het is goed dat de lezer dit in het achterhoofd houdt bij het lezen van dit boek.

T. van Amelsvoort, psychiater, Maastricht