Dit boekje is geschreven voor vrouwen die te kampen hebben met een eetstoornis, hun familie en vrienden. Het boek leest vlot en is toegankelijk geschreven, zonder aan accuraatheid in te boeten. De auteur stelt terecht dat eetstoornissen multifactorieel bepaald zijn en zij benadert de eetstoornissen vanuit een bio-psychosociaal perspectief.

In het eerste hoofdstuk bespreekt zij de functie van normaal eetgedrag: eten als bron van energie, troost en sociale interactie. In hoofdstuk 2 wordt de geschiedenis van (ver-stoord) eetgedrag beschouwd, van brood en spelen bij de Romeinen, over vasten in de middeleeuwen
tot …

In de volgende hoofdstukken bespreekt de auteur de criteria van eetstoornissen en de kwetsbaarheids-, in stand houdende en uitlokkende factoren ervan, steeds vanuit een biopsychosociale benadering. Er wordt aandacht besteed aan biologische en neurologische processen verbonden aan eetgedrag, identiteits- en persoonlijkheidsgebonden factoren, en hechting en belastende levensgebeurtenissen. Ook de functionaliteit van verstoord eetgedrag krijgt een centrale plaats als aangrijpingspunt voor behandeling (bijv. ‘harthonger’), gevolgd door een hoofdstuk over ‘overleven met een eetstoornis’. De eetstoornis als vriend (overlevingsstrategie) en als vijand (schijn-ik).

Daarna volgt een hoofdstuk over de invloed van eetstoornissen op de omgeving, vooral de partner en het gezin. Zelfzorg voor de cliënt en de omgeving staat centraal!

Tot slot gaat Bakker in op de motivatie tot behandeling en biedt een overzicht van de evidence-based behandelingen voor eetstoornissen. Ook geeft zij een lijst van aanbevolen literatuur en nuttige adressen in Nederland (maar jammer genoeg niet in België).

Zelf vind ik het hoofdstuk dat focust op interviews met cliënten en hun omgeving zeer interessant om te lezen. De auteur sprak met volwassen cliënten met eet- en gewichtsproblemen en hun omgeving (partner en gezin). Het prototypische beeld van het pubermeisje met een eetstoornis in de adolescentie wordt hiermee verlaten … hetgeen een aantal ‘oudere’ cliënten zeker ten goede zal komen.

L. Claes