Joel Paris is hoogleraar Psychiatrie aan de Mc- Gill Universiteit te Montreal en doet sinds 20 jaar onderzoek over de borderlinepersoonlijkheidsstoornis. In dit boek geeft hij een update van de behandeling van deze stoornis. Het is geschreven voor behandelaars die regelmatig met deze patiëntenpopulatie te maken hebben en die evidencebased willen werken. Het boek is logisch opgebouwd en omvat drie delen. Het eerste deel gaat over de diagnose ‘borderline’ en de moeilijkheden van de definiëring. Hierbij neemt de auteur een goed onderbouwd standpunt in tegen de actuele ‘trend’ om deze diagnose bij andere stoornissen te plaatsen, bijvoorbeeld het bipolaire spectrum. Het tweede deel gaat over de etiologie van de stoornis waarbij hij binnen het multifactoriële model ook (westerse) maatschappelijke factoren een duidelijke plaats geeft en de rol van de ouders op een genuanceerde wijze relativeert. Het derde deel gaat over de behandeling van patiënten met een borderlinepersoonlijkheidsstoornis. Zonder de biologische basis van deze stoornis uit het oog te verliezen gaat de auteur verfrissend fors in tegen de praktijk deze patiënten met meerdere medicijnen off-label te behandelen. Wat betreft de benadering van suïcidale patiënten met een borderlinepersoonlijkheidsstoornis ontneemt hij ons de illusie een suïcide te kunnen voorspellen of door opname te kunnen voorkomen en weet hij toch advies te geven hoe we deze patiënten een levenswaardig leven kunnen geven. Elk hoofdstuk vertrekt vanuit recente onderzoeksbevindingen en wordt aangevuld vanuit de rijke klinische ervaring van de auteur. De lezer weet op elk ogenblik of het nu over wetenschappelijk onderbouwde informatie of klinische ervaring gaat. Dit elegante concept wordt aangevuld door herkenbare casussen en humoristische anekdotes. Elk hoofdstuk wordt afgesloten door enkele klinische implicaties. Het doet deugd een boek te lezen dat niet aan één therapeutisch denkmodel gehecht is. Vanuit deze neutrale positie is het gemakkelijker naar gemeenschappelijk werkzame interventies binnen de evidence-based therapievormen te zoeken. In deze zin gaat het misschien toch om een dialectisch boek wat tot syntheses komt in plaats van tussen therapiemodellen te polariseren. Dit boek is een aanrader voor elke behandelaar die in contact komt met borderlinepatiënten (wie dus niet?) en die ’s avonds na een vermoeiende werkdag op een vlotte manier inspiratie wil opdoen voor de volgende ‘borderlineconsultatie’.

P. Haake