Respectievelijk zestien en tien jaar na het verschijnen van de eerste en tweede druk, actualiseren Emerson en Einfeld in dit boek hun eerdere overzicht aan de hand van hedendaags onderzoek. Challenging behaviour heeft als doel om ontwikkelingen in kennis te beschrijven die belangrijke implicaties hebben voor de praktijk. Het boek richt zich op mensen met cognitieve beperkingen die uitdagend gedrag ( challenging behaviour ) vertonen. Dit wordt gedefinieerd als (cultureel abnormaal) gedrag, met een dergelijke intensiteit, frequentie of duur dat het de eigen fysieke veiligheid of die van anderen in gevaar kan brengen of tot exclusie van (maatschappelijke) faciliteiten leidt.

Het boek bestaat uit dertien hoofdstukken, is verdeeld in twee delen en is systematisch opgebouwd. Het is helder geschreven en leest over het geheel genomen gemakkelijk. In het eerste gedeelte van het boek gaan de auteurs in op de context en epidemiologie van uitdagend gedrag en de biologische invloeden erop. Er wordt stilgestaan bij verschillende verklaringsmodellen, de functie van dit gedrag, bij relaties met andere factoren uit het gebied van psychologie, psychiatrie, biologie en volksgezondheid en bij de dynamiek tussen deze factoren.

In het tweede gedeelte van het boek geven de auteurs aan hoe men uitdagend gedrag in kaart kan brengen, bijvoorbeeld door incidentie te turven of gestructureerde interviews. Ook beschrijven zij hoe dit gedrag voorkomen en behandeld kan worden, bijvoorbeeld door medicamenteus of gedragsmatig interveniëren, zoals het aanleren van ander gedrag.

De auteurs gaan vanaf de introductie zorgvuldig te werk en nemen ruim de tijd om uitdagend gedrag te definiëren; zozeer dat het soms omslachtig wordt. De auteurs citeren uit ruim veertig jaar onderzoek. Deze volledigheid kent ook een keerzijde. Door regelmatig over te gaan tot louter opsommingen van onderzoeksbevindingen zonder beschouwing, verzuimen de auteurs de lezer een daadwerkelijk overzicht en duidelijke boodschap te geven. De eindredactie is niet altijd even consequent; zo voorziet men afwisselend wel en niet in een samenvatting van een hoofdstuk.

Het boek is duidelijk niet bedoeld als praktijkboek, maar laveert aangenaam tussen theorie en praktijk. De auteurs slagen erin om in de meer concrete hoofdstukken goede aanknopingspunten te geven voor het ontwikkelen van visie of beleid. Zo geven zij in hoofdstuk 12 praktische tips hoe om te gaan met agressieve cliënten. Hoewel de auteurs op de omslag hun boek als essentieel voor studenten en professionals in de gezondheidszorg aanprijzen, is het vooral interessant voor beleidsmakers en leidinggevenden die in de positie verkeren om de verzamelde kennis te vertalen naar de praktijk.

Kore Lampe