Het effect op bewegingsstoornissen na een switch van first naar second generation antipsychotica bij patiënten die langdurige zorg nodig hebben
achtergrond Epidemiologisch is de Curaçao extrapyramidal syndromes studie uniek vanwege de aanwezigheid van een psychiatrisch ziekenhuis (dr. D.R. Capriles kliniek) in een afgegrensde regio, waardoor alle patiënten die opgenomen waren binnen deze regio in het onderzoek kwamen. In 1992 was de eerste meting van de antipsychoticageïnduceerde bewegingsstoornissen (n = 194; man vrouw ratio 2,7; gemiddelde leeftijd 53 jaar; negroïd 94%; gemiddelde opnameduur 20 jaar; diagnose schizofrenie 77%). De prevalentiecijfers van tardieve dyskinesie, tardieve dystonie, parkinsonisme en akathisie waren in 1992 respectievelijk 39,7, 13,4, 36,1 en 19,3%. Tussen 1993 en 2000 werd deze groep nog zesmaal onderzocht. Dit gaf een schat aan follow-updata, onder meer over het beloop en de incidentie van bewegingsstoornissen. Over deze studie zijn nu tien internationale publicaties verschenen, genummerd als the Curaçao extrapyramidal syndromes study I-X. Rond het jaar 2000 werden de second generation antipsychotica (SGA) op grotere schaal ingevoerd in Curaçao.
Het effect van een switch van first generation antipsychotica (FGA) naar SGA op acute antipsychoticageïnduceerde bewegingsstoornissen wordt vaak snel zichtbaar. Het effect van deze switch op tardieve bewegingsstoornissen wordt veelal na een veel langere follow-upperiode zichtbaar.
doel Een vergelijking van het beloop van acute en tardieve bewegingsstoornissen bij patiënten die respectievelijk FGA’s bleven gebruiken versus die overgegaan zijn naar SGA’s.
methoden In deze naturalistische prospectieve studie werd 17 jaar na baseline (2009/2010) een nieuwe meting gedaan met dezelfde onderzoekers volgens dezelfde methode. Veel patiënten gebruikten toen al geruime tijd SGA’s.
resultaten De resultaten zijn net binnen en zullen tijdens het congres gepresenteerd worden. In de 17 jaar follow-up zijn 97 (41%) patiënten overleden. Van de nog in leven zijnde patiënten werden in deze follow-up 106 (45%) opnieuw onderzocht.
conclusie De resultaten geven duidelijkheid of bij patiënten die langdurige zorg nodig hebben met persisterende bewegingsstoornissen, een switch van fga naar sga vermindering van zowel de acute als de tardieve bewegingsstoornissen geeft.