Diagnostiek en zin. Een filosofisch perspectief op de psychiatrische praktijk
inhoud van de workshop Tijdens
de workshop zullen de deelnemers inzicht krijgen
in de relatie tussen diagnostiek en zingeving. De
achtergrond van de workshop is dat men bij zingeving
vaak denkt aan iets spiritueels. Maar dat is
slechts een vorm van zingeving. Voor de filosoof is
zingeving een gewone menselijke bezigheid, die
erop neerkomt dat elk mens voortdurend bezig is
betekenis te geven; een bezigheid die bepaalt hoe
mensen zichzelf en hun leefwereld ervaren. Daar-
bij is belangrijk dat het proces van zingeving bij
een psychiatrische stoornis ook (ernstig) verstoord
kan raken. Hoe maak je het onderscheid tussen
wat bij de cliënt 'zelf' hoort als zingeving, en wat
bij een stoornis, en hoe betrek je dat in een behandeling
op elkaar? Binnen de filosofie van de psychiatrie
is dit een centrale kwestie. Een van de manieren
om een psychiatrische stoornis te definiëren is
als een probleem van de zingeving/betekenisverlening.
Aan de hand van een drietal casussen
wordt nagegaan in hoeverre (een verstoorde) betekenisverlening
inderdaad een rol speelt bij diagnostiek,
en daarmee bij behandeling en herstel.
Binnen de workshop ligt de nadruk op het bediscussiëren
van de casuïstiek.
vorm Inleiding (30 minuten, met vragen)
over zingeving en betekenisverlening in de filosofie
en over de relatie tussen zingeving en psychiatrische
stoornis. Daarna volgt discussie aan de
hand van drie casussen (60 minuten). Hierbij
wordt hetgeen tijdens de inleiding is besproken
toegepast.
leerdoelen Aan het einde van de sessie
wordt de deelnemer geacht meer inzicht te hebben
in de relatie tussen diagnostiek en zin.