Het boekje Leven met een trauma is geschreven voor vertegenwoordigers van patiëntenverenigingen, behandelaars en mantelzorgers, maar vooral voor cliënten en hun directe omgeving. Het bespreekt de problemen die men kan tegenkomen bij de verwerking van een trauma. Twee casussen zijn exemplarisch en worden als rode draad in de diverse paragrafen beschreven, van 'wat is er aan de hand?', 'hoe heeft het zo ver kunnen komen?', tot 'welke behandelingen zijn er?' en 'hoe gaat het verder?'. Het is een dun en toegankelijk boekje (136 pagina's), met enkele zelfhulptests, adressen en verwijzingen naar informatievoorzieningen. Dat de auteurs het niet zo nauw nemen met het taalgebruik is geen noodzakelijk gevolg van de eenvoud waarmee zij het onderwerp bespreken. Zij spreken over 'hoe een ptss zich ontwikkelt', en over 'de kwaal'. Het is wel erg gemakkelijk, zoals in het voorwoord gesteld wordt, dat enkele klachten bij elkaar opgeteld een posttraumatische stressstoornis (ptss) tot gevolg hebben. Dat weten de auteurs zelf ook wel, maar het is voor de doelgroep belangrijk dat beter te communiceren. In de marge wordt op pagina 17 gesteld dat iemand 'bovendien' een belemmering moet ervaren in de dagelijkse omgang met anderen, het werk of een belangrijk ander gebied. In dezelfde lijn is op te merken dat een schokkende gebeurtenis pas traumatisch is als deze tot klachten leidt. Anders is het 'slechts' een schokkende gebeurtenis, waaraan inderdaad de meerderheid van de mensen een keer of vaker in het leven wordt blootgesteld. Deze schokkende gebeurtenissen zijn echter niet allemaal traumatisch. Afgezien van deze algemene opmerkingen beantwoordt het boekje aan de doelstellingen, en het is zorgvuldig en met kennis geschreven. Dat deze kennis afkomstig is van twee psychologen hoeft geen beperking te zijn, maar brengt met zich mee dat het medisch-psychiatrische deel nauwelijks aan bod komt. Medicatie komt in 10 regels aan bod en een verwijzing naar een biologisch verklaringsmodel voor de symptomen ontbreekt. De klachten worden gedragsgerelateerd besproken, zodanig dat de cognitieve benadering als best passend daarbij beschreven wordt. Onderwerpen zoals complexe ptss, comorbiditeit en dissociatie komen niet aan bod. Dat is wel een gemis omdat de titel van het boekje meer suggereert. Voor de primaire doelgroep, cliënten en hun directe omgeving, voldoet het in ruime mate. Lees het niet zelf, maar laat het deze doelgroep lezen, als oriëntatie op het thema.

E. Vermetten