Dit boek is de gereviseerde en geactualiseerde versie van Donald Blacks originele werk gepubliceerd in 1999. Het geeft een helder overzicht van alle aspecten die bij de antisociale persoonlijkheidsstoornis ( asp ) horen. In de verschillende hoofdstukken wordt uitvoerig geschreven over de historie, de symptomen, de etiologie en de diagnostiek. Met name de aanwezigheid van gedragsstoornissen op jonge leeftijd, een voorwaarde om uiteindelijk te kunnen spreken over asp , wordt gedetailleerd beschreven. Veel aandacht is er voor de (neuro-)biologische aspecten van deze stoornis. Ook van diverse negatieve life-events (verwaarlozing, misbruik, opgroeien in armoede) wordt beschreven in welke mate ze van invloed kunnen zijn op het ontstaan van asp . Tevens wordt de comor­biditeit onder de loep genomen
met speciale aandacht voor verslavingsproblematiek. Vooral het gebruik van middelen heeft een negatief effect op het verdere
beloop van deze stoornis.

Het hoofdstuk over behandeling geeft een overzicht van de verschillende therapeutische behandelingen, zowel op het gebied van de psychotherapie alsook de psychofarmacologie. Er is geen aanbeveling welke behandeling de voorkeur verdient, hetgeen ik wel een gemis vind.

Het laatste hoofdstuk vind ik zeer fraai. Dit hoofdstuk heeft hij gewijd aan partners en andere familieleden van een patiënt met asp . Bekend is dat zij vaak meer lijden dan de patiënt zelf. Vaak heeft de patiënt namelijk zelf geen hulpvraag. Hij geeft hierbij een heel duidelijk overzicht hoe zij kunnen bijdragen aan het eventueel herstel in functioneren van iemand met asp .

Dit boek geeft een mooie doorkijk in de carrière van onze Amerikaanse collega Black. Als psychiater en als onderzoeker heeft hij zich voornamelijk beziggehouden met de antisociale persoonlijkheidsstoornis ( asp ). Het is een prettig leesbaar boek, rijk geïllustreerd aan de hand van casuïstiek. Hij heeft zijn patiënten jarenlang gevolgd, wat een uitzonderlijke klus bleek te zijn.

Dit boek raad ik van harte aan aan professionals die werken met deze patiëntengroep in de forensische setting, alsook collega’s werkzaam binnen de verslavingszorg. Maar misschien nog wel meer aan degenen die werken met kinderen en adolescenten om een ‘antisociaal in de dop’ zo vroeg mogelijk te herkennen, te diagnosticeren en te behandelen. Want dat zou wel eens een betere prognose kunnen geven voor deze patiënten. Bad boys, good men?

M. Zonder