Psychiater en emeritus professor Robert Goldney is één van ’ s werelds meest vooraanstaande onderzoekers op het gebied van suïcidaal gedrag en affectieve stoornissen.

Het is dan ook niet vreemd dat deze autoriteit een prachtig werk aflevert, dat nu bij de 2de editie alleen maar sterker is geworden ten opzichte van wat collega Van Heeringen ruim 3 jaar geleden, in dit tijdschrift, al schreef in zijn recensie over de 1ste editie (2010: 474).

Het eerste wat aan het boek(je) opvalt, is de nietigheid en daarmee onopvallendheid van de uitgave. Het is ook niet gek dat ik het boekje even kwijt was en het na een lichte paniek en intensief speurwerk ‘goed verstopt’ terug vond tussen de Donald Ducks van mijn kinderen.

Het boekje heeft een (te) klein lettertype en het doet me een beetje denken aan de boekjes die ik als coassistent bij me droeg. Maar daarmee slaat men de plank volledig mis. Het is voor een coassistent, maar ook de arts die met dit soort boekjes de zak laat uitpuilen, een veel te volwaardig werk dat het algemene niveau vele malen overschrijdt.

Het boekje heeft de titel Suicide prevention , maar het had beter een ‘ compressed handbook about suicide, suicidal behaviour and prevention ’ kunnen heten. Het heeft een logische opbouw beginnend bij de geschiedenis en beschrijft intuïtief en op logische wijze de belangrijkste facetten van de diagnostiek, behandeling en klinische praktijk van suïcidaal gedrag. Daarbij geeft het ook een mooi overzicht van het wetenschappelijk onderzoek naar suïcide en suïcidaal gedrag en legt de auteur ook de beperkingen binnen dit gebied van onderzoek haarscherp uit. Hij heeft het boek evenwichtig aangevuld met belangrijke recente literatuur.

Indien men dit boekje naast de multidisciplinaire richtlijn voor diagnostiek en behandeling van suïcidaal gedrag gebruikt, maak ik me geen zorgen meer over de kennis over suïcidaliteit. Verder mag je van een dergelijk boekje niet verwachten dat er wordt ingegaan op het laatste onderzoek rondom de genetica en beeldvormend onderzoek bij suïcidaal gedrag. Voor de gemiddelde psychiater en zeker de arts in opleiding is het naast de richtlijn een prachtig en gemakkelijk leesbaar werk met de belangrijkste highlights rondom suïcidaal gedrag.

Ook voor onderzoekers op het gebied van suïcidaal gedrag is het bruikbaar: ik heb een aantal referenties opgezocht die ik nog niet goed kende en het heeft me geholpen bij de afronding van een manuscript.

Een absolute aanrader, al ben ik bang dat u het niet gemakkelijk gaat terugvinden in uw boekenkast.

R. de Winter