achtergrond Wijkgerichte zorg voor mensen met ernstige psychische aandoeningen (epa) vraagt toenemend om een verregaande samenwerking tussen verschillende domeinen. Deze samenwerking zal telkens uniek en lokaal vormgegeven moeten worden en zal tegelijkertijd afgestemd moeten zijn op generieke, landelijk gestelde doelen.
doel Aanbieden van nieuwe inzichten over het samenwerken in en tussen het sociale en ggz-domein.
methode Reflecteren op de ontwikkelingen in het sociaal domein en specialistische ggz, gebruikmakend van relevante literatuur en recente ervaringen in binnen- en buitenland.
resultaten Men kan integrale zorg beter mogelijk maken door flexibele assertive community treatment(fact)-teams in netwerken te laten samenwerken met wmo-partners (o.a. door het delen van financiële en/of personele middelen). In dit proces ontwikkelen netwerken voor epa-zorg zich over verschillende fasen waarin nieuwe samenwerkingsverbanden gerealiseerd worden. De modelgetrouwheidsschaal voor fact-teams werd aangepast om dat proces beter mogelijk te maken. conclusies Het fact-model met de bijbehorende modelgetrouwheidsschaal is klaar voor een toekomst met verschillende variaties van lokale samenwerkingsverbanden. Het is de verantwoordelijkheid van de lokale teams om goede ambulante zorg voor mensen met epa te borgen.