De psychiatrie gaat een nieuw tijdperk in waarin samenwerken en samen leren met de patiënt centraal staan. Dit vraagt om aanvullende kennisbronnen naast klinisch wetenschappelijk onderzoek zoals ervaringsverhalen. In die zin heb ik Missie Wereldvrede van May-May Meijer gelezen als een leerboek over psychose.

Als het boek begint, is zij gepromoveerd in de communicatiewetenschap en is op weg hoogleraar te worden. Zij is getrouwd met Vince en samen hebben zijn een zoon Noah. Zij is een idealist die mensen wil verenigen voor de wereldvrede. Tijdens een vakantie in Cuba maakt haar man een opmerking over de geheime dienst die hen in de gaten houdt. Dit zet een reeks gedachten in gang die ertoe leidt dat ze ervan overtuigd raakt dat de aivd haar geheime opdrachten geeft om de wereldvrede te bereiken. Het uitvoeren daarvan beschrijft ze als een eenzame reis.

Ze komt in behandeling en krijgt antipsychotica. De preoccupatie met de gedachten neemt af, maar ze wordt traag, naar binnen gekeerd en dat belemmert haar. Na het stoppen met de medicatie komen de gedachten in alle heftigheid terug. Alledaagse gebeurtenissen zoals teksten op vrachtwagens zijn persoonlijke boodschappen waardoor ze 24/7 op scherp staat. Het belang van haar opdracht is zo groot dat ze agressief wordt naar mensen die haar tegenhouden. Zij verlaat man en kind om zich te wijden aan haar missie. Haar niet begrepen gedrag leiden tot een gedwongen opname en later ook tot dwangmedicatie. Ze herstelt van de psychose, maar moet haar leven opnieuw opbouwen.

In de epiloog vertelt ze dat nu het goed gaat en dat ze met het thema wereldvrede verder is gegaan in een door haar opgerichte ngo: Peace sos. Zo bleek de psychose ook een proces van zingeving.

Het lezen van Missie Wereldvrede hield mij een spiegel voor waarin ik niet altijd tevreden naar mijzelf keek. Zij leert me dat zowel de ziekte als de medicijnen haar isoleren van degenen die van haar houden. Ik herken mij ook als de psychiater die maar eindeloos vragen blijft stellen terwijl ‘psychiaters af en toe hun kop moeten houden. Dan ga je vanzelf wel praten.’ Ze is ook overtuigend in haar verzet tegen het gedwongen depot waarmee elke vrijwilligheid verdwijnt.

Meijer kan fantastisch schrijven en neemt de lezer mee in haar wereld. Dat maakt het boek van harte aanbevolen voor alle professionals die psychose van binnenuit willen begrijpen.

R. Keet, psychiater, Alkmaar