achtergrond Mensen met psychische stoornissen roken meer en vaker dan gemiddeld, wat veel negatieve consequenties voor de gezondheid heeft. Stoppen met roken heeft binnen de ggz vaak geen hoge prioriteit.
doel Inzicht geven in het formele en informele rookbeleid van Nederlandse ggz-instellingen, het aanbod ondersteuning bij stoppen-met-roken aan cliënten en mogelijkheden voor verbetering in de klinische praktijk.
methode Documentonderzoek naar het gevoerde rookbeleid van 61 geïntegreerde ggz-, verslavingszorginstellingen en ribw’s, interviews met direct betrokkenen van instellingen (n = 10), alsmede vragenlijstonderzoek onder medewerkers van instellingen (n = 600) naar de uitvoeringspraktijk van het rookbeleid.
resultaten Een derde van de instellingen had geen formeel rookbeleid op schrift staan, en binnen de andere instellingen varieerde het rookbeleid onderling sterk. Het behandelaanbod was beperkt, sterk afhankelijk van individuele medewerkers en er werd weinig gebruik gemaakt van bewezen effectieve methoden zoals medicatie.
conclusie Veel ggz-cliënten willen stoppen met roken, en behandelingen zijn dikwijls effectief. De psychiater staat centraal bij het integreren en implementeren van stoppen-met-rokenbeleid voor de individuele cliënt.