Terwijl ik dit handig zakformaatboekje ter hand neem, gaan mijn herinneringen naar mei 2013, San Francisco, en zie ik me weer staan op de apa-stand tijdens het jaarlijks congres. Toch spannend om toen dat eerste exemplaar van de dsm-5 in handen te nemen, zeker na de maanden van voorafgaande (media-)storm en discussies in de verschillende professionele gremia. Nu, vier jaar later, blijft er nog weinig over van de initiële emotionele hectiek. Het stof is gaan liggen en in het dagelijks werk van de meeste psychiaters is de (diagnostische) wereld niet fundamenteel veranderd. Een goed moment dus om met afstand te kijken wat de dsm-5 nu heeft opgeleverd.

Dit doen de auteurs van dit boekje in 18 korte hoofdstukken die, zoals vermeld in de titel, stuk voor stuk gerenommeerde Nederlandse experts zijn. Interessant trouwens dat je de individualiteit van de auteurs en hun standpunten mooi ziet doorschijnen in de teksten. Ruwweg vind je drie soorten hoofdstukken. Drie inleidende stukken schetsen algemeen de voorbereiding en geschiedenis van de dsm en stellen de discussie op scherp tussen classificatie versus diagnostiek.

Hoofdstuk 4 tot en met 14 richten zich telkens op een specifieke stoornis(groep). Het blijft onduidelijk uit de inleiding waarom juist die onderwerpen werden gekozen en andere niet.

De op stoornis gerichte hoofdstukjes zijn goed gefocust en bieden een bondig overzicht van de veranderingen ten opzichte van de vorige dsm-edities, de motivatie hiertoe en een kritische evaluatie van het eindresultaat in de dsm-5. Interessant is ook het hoofdstuk waar de auteur nagaat hoe het aspect psychiatrie in de dsm-5 verwerkt werd.

De laatste hoofdstukken hebben een bredere (kritisch) beschouwende insteek.

In het algemeen is het opvallend dat, zoals Aartjan Beekman ook in zijn epiloog vaststelt, de meeste experts mild zijn voor de dsm-5.

Het fijne van dit boekje is dat het op een kernachtige wijze nuttige informatie biedt over de belangrijkste veranderingen binnen de dsm-5 vergeleken met de vorige edities. Hiermee beantwoordt het goed aan de doelstelling die de redacteur zelf omschrijft in zijn inleiding, dat het boek bedoeld is als een aanvulling op de verschillende na- en bijscholingen die georganiseerd werden en worden rondom het gebruik van de dsm-5.

Nadeel is de systematiek. Niet alle stoornissen komen aan bod. Daarnaast zijn alle bijdragen vanuit een persoonlijk perspectief geschreven, zowel inhoudelijk als wat betreft stijl. Het boekje is dus vooral een verzameling van standpunten eerder dan een systematisch opgebouwd leer- of opleidingsboekje.

G. Dom, psychiater, Boechout