achtergrond Er is discussie over de rol van de huisartsenzorg bij de behandeling van ernstige psychiatrische aandoeningen, waaronder de bipolaire stoornis.
doel Onderzoeken hoeveel patiënten met een als zodanig herkende bipolaire stoornis voor deze aandoening uitsluitend in de huisartspraktijk behandeld worden. Secundaire vraag was hoeveel patiënten met deze aandoening bekend zijn bij de huisarts.
methode Oriënterend, exploratief onderzoek in een huisartsendatabase van 14.254 volwassen Nederlandse patiënten in de regio Amsterdam over een periode van 3,5 jaar (2010-2013).
resultaten Bij minder dan één patiënt per normpraktijk is de huisarts aantoonbaar de primaire behandelaar voor een bipolaire stoornis. Het percentage patiënten met een als zodanig herkende bipolaire stoornis in de door ons onderzochte huisartsendatabase was met 0,15% duidelijk lager dan de Nederlandse populatieprevalentie. Er zijn diverse mogelijke verklaringen voor deze discrepantie.
conclusie Met dergelijke lage aantallen is het niet aannemelijk dat huisartsen voldoende ervaring kunnen opdoen om patiënten met bipolaire stoornissen conform de laatste inzichten te behandelen. Bij een toenemende rol van de huisartsenpraktijk bij de behandeling van bipolaire stoornissen zijn goede samenwerking met de specialistische ggz en een lage drempel voor consultatie en terugverwijzing noodzakelijk.