achtergrond Kwaliteitsvolle jeugdhulp en besluitvorming in jeugdhulpverlening moeten bij voorkeur gebaseerd zijn op een combinatie van empirische onderzoeksgegevens, het klinisch oordeel van hulpverleners en het oordeel en de voorkeuren van gebruikers. Ook dient de hulp sociaal en cultureel aan te sluiten op de hulpvrager. Wat betreft het gebruikersoordeel wordt vaak gebruikgemaakt van tevredenheidsmetingen en in het bijzonder tevredenheidsvragenlijsten.
doel Kritisch analyseren van de determinanten van tevredenheid en tevredenheidsvragenlijsten als meetmethode in de jeugdhulp.
methode Niet-uitputtend literatuuronderzoek.
resultaten Het onderzoek toont dat tevredenheid geen indicator is voor effectiviteit, dat tevredenheid verschilt afhankelijk van het perspectief en dat aan de vragenlijst als methode nadelen verbonden zijn.
conclusie Kwalitatieve methoden lijken meer aangewezen om het gebruikersoordeel in de jeugdhulp te verzamelen.