Dit boek bevat een verzameling hoofdstukken waarin diagnostische dilemma’s binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie vanuit een filosofisch/ethisch perspectief beschreven worden. Het bestaat uit twee delen, een eerste deel met acht hoofdstukken waarin algemene theoretische en conceptuele thema’s besproken worden en een tweede deel met zes hoofdstukken waarin specifieke stoornissen aan bod komen. De redacteuren Wells en Perring hebben zelf vijf van de veertien hoofdstukken geschreven. Op twee na, werken alle auteurs in de Verenigde Staten. Dit boek geeft de lezer geen update van de laatste wetenschappelijke bevindingen in het veld, maar wel stof tot nadenken over zaken die van belang kunnen zijn voor de dagelijkse klinische (Amerikaanse) praktijk. De achtergrond van de auteurs varieert van psychiater tot filosoof en ethicus.

De titel van het boek is misleidend en suggereert dat het vakgebied kinder- en jeugdpsychiatrie in haar geheel aan bod komt. De inhoud van de hoofdstukken weerspiegelt vooral de persoonlijke visies van de auteurs waarbij zij slechts een deel van de kinder- en jeugdpsychiatrie behandelen. Hoewel de hoofdstukken belangrijke thema’s bespreken zoals het concept ‘ziekte’, onze verantwoordelijkheid tegenover kinderen, familieperspectief, relatieproblemen en de geschiedenis van het vakgebied, zijn er opvallend veel hoofdstukken over adhd. Dit onderwerp krijgt over het algemeen veel aandacht, waardoor dit boek een vrij eenzijdige indruk geeft.

Het is niet duidelijk hoe de keuze voor de onderwerpen tot stand gekomen is. Dat is jammer en een gemiste kans. Verder is dit boek vooral vanuit een Amerikaans perspectief beschreven; een wereld waar centra bestaan waarin op basis van een enkele hersenscan een psychiatrische diagnose aan een kind wordt gegeven. Het tweede deel van het boek richt zich behalve op adhd ook op gedrags- en stemmingsstoornissen; de rest van de kinder- en jeugdpsychiatrische stoornissen komt niet of nauwelijks aan bod. Het boek is geschreven na het verschijnen van de dsm-5 en wordt mede als podium gebruikt om de nieuwe dsm van commentaar te voorzien.

Ik concludeer: een teleurstellend boek dat geen nieuwe inzichten geeft en misschien meer de Amerikaanse clinicus dient. Geen aanrader.

T. van Amelsvoort