Tot de jaren zeventig gold de universaliteitshypothese binnen de transculturele psychiatrie. Kleinman pleitte voor een meer antropologische benadering. Deze kreeg zijn weerslag in appendix i van de dsm-iv (culturele formulering). Meer recent verbreedt de belangstelling zich tot interetnische biologische verschillen en sociale en maatschappelijke factoren die ziekten in verschillende etnische groepen veroorzaken en in stand houden. De op het individu gerichte antropologisch georiënteerde transculturele psychiatrie verschuift steeds meer in de richting van de sociale psychiatrie.