achtergrond Individual Placement and Support, een arbeidsintegratiemodel voor mensen met ernstige psychische stoornissen, is in de periode 2003-2005 op vier locaties in Nederland geïmplementeerd.
doel Vaststellen van de mate van modelgetrouwe toepassing van Individual Placement and Support, de factoren die de implementatie bevorderen en belemmeren, en de behaalde resultaten.
methode De modelgetrouwe toepassing is gemeten met de Individual Placement and Support-fidelityschaal. Met interviews en monitoring zijn gegevens verzameld over de bevorderende en belemmerende factoren. Verder werden patiëntkenmerken, begeleidingsactiviteiten en gevonden banen geregistreerd.
resultaten Geen van de locaties heeft Individual Placement and Support volledig modelgetrouw toegepast, al waren 2 locaties daar zeer dichtbij. Van de 316 patiënten is 18% aan een reguliere baan geholpen. De belangrijkste obstakels bij de implementatie waren: uitval van medewerkers, gebrek aan financiering, tijdgebrek bij projectleiders en gebrekkige samenwerking met betrokken organisaties. De belangrijkste bevorderende factoren waren: de vaardigheden van projectleiders en trajectbegeleiders, het draagvlak binnen Individual Placement and Supportteams en de integratie van trajectbegeleiders in de ggz-teams.
conclusie Individual Placement and Support blijkt niet eenvoudig te implementeren. Wanneer echter meer aandacht wordt besteed aan goed projectmanagement, heeft Individual Placement and Support ook in Nederland kans van slagen.