achtergrond In het werk van John Bowlby wordt een relatie gepostuleerd tussen hechtingservaringen op jonge leeftijd en het later optreden van psychopathologie. Men veronderstelt dat vroege hechtingservaringen zich op het niveau van mentale representaties verankeren en meetbaar worden in de volwassen gehechtheidsstijl. Hypothesen over de innerlijke representatie van hechting in relatie met psychische stoornissen zijn de laatste jaren uitgebreid empirisch getoetst. Gehechtheidsstijl wordt gemeten met het Adult Attachment Interview, waarin niet naar de voorgeschiedenis wordt gevraagd, maar waarmee het huidige innerlijk werkmodel wordt getoetst.
doel Dit literatuuroverzicht beschrijft de recente onderzoeken op het gebied van hechting en psychopathologie.
methode Voor de samenstelling van dit literatuuroverzicht zijn relevante recente handboeken over hechtingstheorie en -onderzoek, themanummers en artikelen van toonaangevende onderzoekers geraadpleegd. Tevens is een search gedaan door middel van PsycLit en is op websites gezocht naar informatie over lopende onderzoeksprojecten in de onderzoekscentra in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië.
resultaten Vrijwel alle patiënten met stemmingsstoornissen, angststoornissen en persoonlijkheidsstoornissen blijken met het Adult Attachment Interview een onveilige gehechtheidsstijl te vertonen. Een duidelijke relatie tussen specifieke gehechtheidsstijl en psychopathologie is er echter niet. Wel blijkt desorganisatie van de hechting rond trauma en verlies in de vroege jeugd én later, de kwetsbaarheid voor de ontwikkeling van psychopathologie te vergroten.
conclusie De combinatie van onveiligheid en desorganisatie van hechting blijkt zeer hoog te correleren met psychopathologische fenomenen. Desorganisatie van de hechting als baby blijkt dwingend gedrag in de kindertijd en latere dissociatieve fenomenen te voorspellen.