Het psychoanalytische divergerende-conflictmodel is goed toepasbaar op een scala aan intrapsychische conflicten waar psychiaters bij hun patiënten vaak mee geconfronteerd worden, in het bijzonder bij ambivalentie tegenover de behandeling. Divergerende conflicten worden gekenmerkt door een typische 'of-of'-weerstand waardoor de patiënt steeds wisselt tussen de alternatieven, en die rationele en emotionele exploratie van de alternatieven in de weg staat. Bij het hanteren van divergerende conflicten speelt functionele, door de patiënt ervaren, neutraliteit van de behandelaar een voorname rol. Naast toepassing in de psychiatrische praktijk biedt het model aanknopingspunten voor een technische en theoretische dialoog tussen psychiaters en psychoanalytici.