Dit artikel doet verslag van een cross-sectioneel onderzoek naar determinanten voor het inschatten van de begeleidingsintensiteit, zoals vastgesteld door de staf binnen de sector beschermd wonen. De steekproef van 1359 bewoners werd getrokken uit 20 van de 40 Regionale Instellingen voor Beschermd Wonen (ribw's) en 5 van de 9 Psychiatrische Woonvoorzieningen (pwv's). De gegevens werden geanalyseerd door middel van een logistische regressieanalyse, waarbij voor de onderlinge invloed van de variabelen gecorrigeerd is. Doel van dit onderzoek was het ontwikkelen van een diagnostisch model waarmee de begeleidingsintensiteit van de bewoner op basis van een aantal determinanten kan worden ingeschat.
Uit de resultaten blijkt dat jongeren (18-25 jaar) en vrouwen een verhoogde kans hebben om als begeleidingsintensief te worden ingeschat. Daarnaast blijken ook bewoners met een geringe basale zelfredzaamheid, geringe huishoudelijke vaardigheden, een geringe interne en externe sociale integratie, agressief gedrag, veel somatische klachten en behoefte aan veel begeleiding bij het omgaan met medicatie als begeleidingsintensief te worden ingeschat. Opmerkelijk is dat als men voor deze variabelen corrigeert een hogere leeftijd helemaal niet als begeleidingsintensief blijkt te worden ingeschat. Ook blijken niet alle diagnostische groepen die de Nederlandse Vereniging van Beschermende Woonvormen (nvbw; sinds 1 juli 1997 opgegaan in Geestelijke Gezondheids Zorg [ggz-] Nederland) in haar publicaties noemt, daadwerkelijk begeleidingsintensief te zijn.