Een bijzondere casus, waarbij het vermoeden bestaat van parasomnie met (incestueuze) seksuele handelingen, wordt besproken. In de wetenschappelijke literatuur is nagenoeg geen sprake van gelijksoortige meldingen. De voorgestelde casus laat bovendien zien dat betrokken hulpverleners, juristen etc. afweermechanismen, zoals ontkenning, kunnen hanteren. Hierdoor dreigen kansen voor de wetenschap - en voor de patiënt - verloren te gaan. Aandacht voor het mogelijk voorkomen ervan kan aan de basis liggen van de erkenning van dergelijke parasomnie binnen de slaapstoornissen.