Het horen van stemmen, met kenmerken van akoestische hallucinaties, werd onderzocht bij drie groepen mensen. Het betrof twee patiëntengroepen met respectievelijk de diagnose schizofrenie en een dissociatieve stoornis en één groep mensen met akoestische hallucinaties, die daarvoor nooit hulp gezocht en daaraan ook geen behoefte hadden. Bij de mensen uit de drie groepen kwamen de kenmerken van de hallucinatoire beleving met elkaar overeen. Hieruit en uit de gerefereerde literatuur die dit resultaat ondersteunt, concluderen wij dat akoestische hallucinaties op zich geen teken van psychopathologie hoeven te zijn. Bovendien bleek dat er geen specificiteit was van de kenmerken wijzend op een bepaalde ziekte, zodat een diagnose alleen gesteld kan worden op grond van de aanwezigheid van andere symptomen. Verschillen tussen de patiëntengroepen en de niet-patiëntengroep bestonden vooral daarin dat de stemmen door de patiënten als overwegend negatief werden ervaren, dat zij bang waren voor de stemmen, dat de stemmen hen van streek maakten en stoorden in hun dagelijks functioneren, terwijl dit niet het geval was bij de niet-patiënten. Deze verschillen kunnen op zichzelf al verklaren waarom de één patiënt wordt en de ander niet.