Om tot een karakterisering van de psychotherapeutische relatie te komen, wordt eerst stilgestaan bij het statuut van het subject als reflexief subject dat niet geheel en al met zichzelf samenvalt. De hiermee samenhangende afstand tot zichzelf is tevens voorwaarde voor het verwerven van identiteit die in twee fasen tot stand komt: langs imaginaire en symbolische weg. In de therapeutische situatie staan twee subjecten tegenover elkaar en spelen onderscheiden rollen. Het verlangen van de patiënt om de waarheid over zichzelf te kennen, laat hem of haar verbeelden dat de therapeut degene is die deze waarheid kent. Het therapeutisch proces dient ertoe te leiden dat de patiënt erkent dat hij fundamenteel gescheiden is van zijn waarheid, maar dat hij desondanks zijn verlangen naar zijn waarheid in woorden moet uitdrukken. Dat weten is het doel van de therapie.