De literatuur over het gebruik van psychofarmaca in woonvoorzieningen voor chronisch psychiatrische patiënten wordt besproken aan de hand van gegevens over settingen en populaties, het psychofarmacapakket, de polyfarmacie, de interacties tussen psychosociale en psychofarmacologische factoren, de doseringen van antipsychotica en longitudinaal onderzoek. Vervolgens wordt het psychofarmacagebruik in Beschut Wonen volgens hetzelfde schema beschreven en vergeleken met de literatuur.

De belangrijkste bevinding is dat er zeer veel psychofarmaca worden gebruikt, dikwijls in combinatie en, voor wat betreft de antipsychotica, vaak in hoge doseringen.

In de jaren van 1982 tot 1984 zijn 200 van de ca. 350 bewoners verhuisd van een grootschalige naar een kleinschalige huisvesting. In deze periode is het psychofarmacagebruik op alle fronten enigszins gestegen. Er zijn aanwijzingen dat deze stijging een fenomeen van samengesteld karakter is.

Zo lijkt de stijging van het antipsychoticagebruik te berusten op veranderingen in de samenstelling van de populatie, terwijl de stijging van het benzodiazepinegebruik daarmee niet samenhangt.

De polyfarmacie is toegenomen door de toename van de frequentie van het antipsychoticagebruik, de gewoonte om frequent comedicaties bij de neuroleptica te geven en het combineren van orale en depotneuroleptica. Gedeeltelijk is er wellicht sprake van een bewust beleidseffect. Verdere bestudering van het materiaal zal vooral plaatsvinden in een longitudinale opzet en op individueel niveau.