Het belang van systematische kennis van non-verbale communicatie van psychiatrische patiënten wordt benadrukt. Het artikel beperkt zich tot non-verbale communicatie van depressieve patiënten. Er zijn verschillende interactionele modellen ontwikkeld, die het ontstaan en voortduren van de depressie verklaren vanuit een wisselwerking tussen de (potentiële) patiënt en de sociale omgeving. Zowel verbale als non-verbale communicatie zijn hierbij in het geding. Het artikel geeft een overzicht van functies van non-verbale communicatie die van belang zijn in verband met depressie. Dit betreft gedrag dat angst, spanning, somberheid, opgewektheid en betrokkenheid kan uitdrukken. Vervolgens wordt een overzicht verschaft van onderzoek naar de relatie tussen depressie en non-verbale communicatie. De resultaten worden besproken in het voornoemde kader van mogelijk verstoorde functies. De conclusie luidt onder andere dat kennis van non-verbaal gedrag van nut kan zijn als aanvulling op het bestaande diagnostisch instrumentarium, als indicator van veranderingen van de klinische toestand en als voorspeller van de vooruitzichten van depressieve patiënten.