Tot nu toe zijn visies over de invulling van het beschermd-wonenvraagstuk op een nauwelijks geordende manier naar buiten gebracht. In dit onderzoek worden meningen hierover echter op een systematische wijze geïnventariseerd. De BW'en blijken een opvang-, resocialisatie- en verblijfsfunctie te moeten hebben; elke BW-eenheid legt het accent op één van deze drie functies. Wanneer dit in verband gebracht wordt met de gewenste verschillen in groepsgrootte, kunnen twaalf varianten van BW'en worden getypeerd die in een vervolgonderzoek op hun empirische waarde moeten worden getoetst. Binnen deze marges dient de geboden begeleiding flexibel van aard te zijn. Uit de onderzoeksgegevens blijkt onder andere dat de opname van nieuwe doelgroepen vermeden kan worden door voorlopig eerste opnemingen in BW'en louter na een verblijf in een APZ te laten plaatsvinden. Budgettaire neutraliteit lijkt een nauwelijks haalbare eis.