De auteurs stellen dat chronisch psychiatrische patiënten de afgelopen eeuw in termen van homogeniteit zijn beschreven en behandeld. Bij de behandeling zijn twee benaderingswijzen te onderscheiden. Op de eerste plaats de invalshoek, die gedrag van chronische patiënten wil veranderen door omgevingskarakteristieken te beïnvloeden. Op de tweede plaats de invalshoek, die chroniciteit als ziekte benadrukt en tot genezing daarvan wil komen door middel van beïnvloeding van de individuele pathologie. De auteurs stellen dat beide benaderingen desondanks uitgaan van de homogeniteit van de kenmerken van chronische patiënten, waardoor deze categorie extra geïnvalideerd wordt.

Een onderzoeksproject van Ziekenhuis De Grote Beek in Eindhoven en het Instituut voor Klinische Psychologie van de Rijksuniversiteit te Utrecht wordt uitgevoerd met het doel een behandelingsaanbod te ontwikkelen, waarin de heterogeniteit van de behoeften van chronisch psychiatrische patiënten benadrukt wordt.

In dit eerste artikel worden de theoretische overwegingen bij dit onderzoek gepresenteerd.