Sinds de ontdekking van peptiden in de hypofyse en hersenen zijn verschillende klassen van peptiden getoetst op hun mogelijke antidepressieve eigenschappen. Het klinisch onderzoek werd gestimuleerd door enerzijds de symptomatologie van depressies, anderzijds de gevonden neuro-endocriene stoornissen welke beide wijzen op functiestoornissen in hypothalame- en mesencephale hersengebieden en ten slotte bij liquor-, bloed- en post-mortemonderzoek. In dit beknopte overzicht zal uitsluitend worden ingegaan op de klinische gegevens die zijn verkregen met releasing en release-inhibiting factors, respectievelijk hypofysaire hormonen en daarvan afgeleide fragmenten of analoga.