De bruikbaarheid van cliëntoordelen bij programma-evaluatie is onderzocht met behulp van directe en indirecte oordelen van ex-cliënten van psychotherapeutische gemeenschappen over zowel de behandeling als hun persoonlijk functioneren. Deze oordelen zijn met behulp van een zelfbeoordelingsvragenlijst verzameld bij 656 ex-cliënten. Deze cliënten waren drie jaar tevoren ontslagen uit een van twee typen kliniek, te weten een psychose- of een neurosekliniek.

De oordelen blijken minder positief uit te vallen dan die van de `doorsnee' APZ-populatie, waarbij ook in dit onderzoek selectieve uitval van ontevreden proefpersonen optreedt. De uitspraken van personen uit neuroseklinieken leveren bruikbare informatie op voor de bepaling van het effect van de behandeling. De oordelen kunnen minder positief uitvallen ten gevolge van het feit dat men de neiging heeft om het eigen aandeel aan de bereikte veranderingen te benadrukken.

De validiteit van de uitspraken van personen uit de psychoseklinieken is aan twijfel onderhevig omdat hun oordelen over het eigen functioneren geen enkele samenhang blijken te vertonen met hun post-klinische intramurale carrière.