Een aantal ervaringen wordt beschreven die men opdoet als psychiatrisch consulent in een algemeen ziekenhuis. Een en ander gebeurt aan de hand van de in een tijdsperiode van een half jaar in consult geziene patiënten. Vooral wordt ingegaan op de vraag waarom een psychiatrisch consult wordt aangevraagd. Besproken wordt dat hierbij vaak de emotionele betrokkenheid van de arts (en de verplegenden) bij de ziekte of het gedrag van de patiënt een belangrijke rol speelt. Tot slot worden enkele opmerkingen gemaakt over de houding van patiënten en artsen t.o.v. psychiatrische consulten.