Terbeschikkingstelling van de regering is een reactie op een delict, met het doel een psychisch belangrijk gestoorde dader te behandelen. Wij mogen niemand een behandeling met vrijheidsberoving opdringen, tenzij en niet langer dan dat ter bescherming van anderen (c.q. de maatschappij) beslist noodzakelijk is.
De rechter, bij zijn vonnis o.a. optredend ter bescherming van de maatschappij, heeft ook tot taak het individu te beschermen. De ernst van het gepleegde delict en de te verwachten recidive is meer bepalend voor de vraag of verdere vrijheidsberoving nodig is dan de ernst van het ziektebeeld. Indien verdere behandeling geen uitzicht op verbetering biedt, vervalt de rechtsgrond voor de t.b.r.
Bescherming van de delinquent en van de geesteszieke is een maatschappelijk belang van hoge orde Daarom is het goed, dat in een nieuw wetsontwerp de rechtspositie van de t.b.r.-gestelde beter wordt gewaarborgd.