De auteur geeft in dit artikel een resumé van een gezinsbehandeling van een ouderpaar met drie zonen van resp. 19 jaar, 17 jaar en 14 jaar. Het gezin was aangemeld wegens moeilijkheden met de oudste zoon die zich vreemd gedroeg, moeilijkheden op school gaf en ernstig gestoord was in het contact. Hij ging nooit uit, hetgeen de ouders verontrustte. Vader had zich buiten het gezin geplaatst; zijn verhouding met moeder liet veel te wensen over.
Vervolgens bespreekt de auteur de setting waarin de gezinstherapie zich afspeelt om daarna een kort overzicht te geven van de 20 zittingen die er geweest zijn.
Hij wijst in het verloop van zijn referaat op enkele fenomenen zoals: double bind; the absent member manoeuvre; laughing and babbling; 'silencing'; symptoomverschuiving in het family system; the scape goat; the identified patient; confirmation en disconfirmation.
Na het verslag van de 20 zittingen geeft de auteur een korte epicrise waarin hij wijst op de mogelijkheid van een sociometrische evaluatie der gesprekken waardoor de interactie van de diverse gezinsleden onderling als ook van de interactie van de gezinsleden met de therapeuten duidelijk wordt via het coderen van positieve en negatieve boodschappen die in het gezinsgesprek worden uitgewisseld. Het coderen geschiedde door zijn co-therapeute Mej. A. van der Pas, die ook de conclusies samen met de auteur bewerkte.