In de maatschappelijke geestelijke gezondheidszorg is door de veelheid en variatie van epileptische aandoeningen de uitkomst van electro-fysiologische beoordeling een nuttig gegeven, maar niet te hanteren als aanduiding voor de ziekte.
Voor het beoordelen van de sociaal-psychiatrische mogelijkheden van de patiënten verdient het aanbeveling om een schema te gebruiken waarin de hoedanigheden en omstandigheden, die van belang zijn, worden gewaardeerd.
Ook moeten we de omvang van het vraagstuk in het oog houden en beter speuren naar de gevallen die, in de randzone van andere aandoeningen, niet altijd direct zijn herkend.