In dit artikel wordt middels drie gevalsbeschrijvingen geïllustreerd hoe de diagnostiek van de ziekte van Huntington door een onduidelijke, verheimelijkte of zelfs negatieve familieanamnese bemoeilijkt kan worden. Gedragsstoornissen kunnen ten onrechte geïnterpreteerd worden als functioneel psychiatrisch beeld, mede indien er voor bewegingsstoornissen een alternatieve verklaring bestaat. Dit leidt tot vertraging in diagnostiek en behandeling van deze ernstige neuropsychiatrische aandoening.