Een algemeen erkend model voor de behandeling van posttraumatische stress, inclusief de dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) (voorheen meervoudige persoonlijkheidsstoornis (MPS), is het fasenmodel van Pierre Janet, bestaande uit: (1) stabilisatie en symptoomreductie, (2) behandeling van traumatische herinneringen, en (3) reïntegratie en rehabilitatie. De eerste fase vormt de noodzakelijke basis voor de volgende behandelfasen. Voor tal van DIS-patiënten echter blijft de behandeling hiertoe beperkt. In dit artikel wordt een achttal soorten interventies besproken die ten dienste staan van stabilisatie en symptoomreductie, en wordt de aandacht gevestigd op vijf factoren die van invloed zijn op de keuze de behandeling hiertoe beperkt te houden.