Jaarlijks maken in Nederland en Vlaanderen meer dan 2500 mensen een eind aan hun leven. Iedere suïcide laat minstens 6 mensen na als directe nabestaanden. Heel wat onderzoek wijst op de gezondheidsrisico's die deze vele nabestaanden hebben en die vooral psychiatrische ziekten betreffen. Dit boek richt zich tot nabestaanden van suïcideplegers en biedt hen informatie over suïcidaal gedrag, voorbeelden van reacties van lotgenoten en praktische oefeningen als handvatten om greep te krijgen op hun leven na het verlies. Nabestaan na suïcide is op drie manieren anders dan nabestaan na een andere manier van overlijden: meer waaromvragen, meer confrontatie met taboes en meer familiale problemen. Daardoor moeten nabestaanden als een kwetsbare groep worden beschouwd, die meer aandacht verdient en nodig heeft dan ze tot op heden gekregen heeft. Dit boek komt hieraan tegemoet en kan aanbevolen worden wegens de combinatie van wetenschappelijkheid en persoonlijke ervaringen. De auteurs putten uit hun ervaring met het begeleiden van rouwenden en hun onderzoek naar de effectiviteit van hulp aan nabestaanden bij suïcide. Aangezien de overgrote meerderheid van de mensen op het moment van hun suïcide lijdt aan een psychiatrische ziekte en aangezien nabestaanden een verhoogd risico van een dergelijke ziekte hebben zullen heel wat psychiaters en andere artsen in contact komen met suïcide en dus ook met nabestaanden. Deze collega's kan ik van harte aanbevelen dit boek bij de hand te hebben en mee te geven aan nabestaanden. De wetenschappelijke basis, de vele praktijkvoorbeelden, de op de cognitieve theorie gebaseerde praktijkoefeningen en de ervaring van de auteurs staan garant voor de grote bijdrage die dit boek kan leveren aan de positieve beïnvloeding van de gevolgen van ingrijpende gebeurtenissen.

C. van Heeringen