Dit boek bespreekt een aantal veelvoorkomende fouten van relatietherapeuten in detail en geeft aan wat telkens mogelijk is. Men zou het kunnen zien als een 'supervisieboek' waarin men de neerslag vindt van een aantal supervisies. De mogelijke fouten worden ingedeeld volgens een aantal belangrijke domeinen in relatietherapie. Heeft de therapeut de structuur en het proces van de therapie in handen? Slaagt hij erin voldoende vertrouwelijkheid te creëren? Blijft hij neutraal genoeg ten opzichte van beide partners? Lukt het hem een volledige omschrijving te krijgen van de problemen van het paar? Slaagt hij in een goede taxatie? Kan hij tegelijk het proces en de inhoud aandacht schenken? Is hij in staat conflicten te managen? Kan hij omgaan met het feit dat ieder van het koppel een verschillende kijk heeft op de zaak heeft of over verschillende dingen hetzelfde denkt? Is hij in staat een goede cognitieve herstructurering door te voeren? Hoe gaat hij om met de inzet van het de partners en kan hij die aanwakkeren? Kan hij ingaan op de spirituele dimensie van de relatie als dat nodig blijkt? Het boek gaat dus uit van een aantal fouten om de belangrijke domeinen in elke paartherapie aan te geven. De benadering van de topics is nieuw, de topics zelf zijn bekend. Interessant en origineel vond ik het hoofdstuk over de omgang met het commitment (inzet, engagement) van de partners. De auteurs maken geen onderscheid tussen cognitief herstructureren en positief connoteren (ook in zijn boek over therapie bij relaties met derden bleek dat Weeks (Vansteenwegen 2004; Weeks 2003) niet goed omgaat met positief connoteren). Dit boek helpt supervisors, wijst therapeuten nog eens op mogelijke fouten, en biedt voor heel wat problemen in de therapie bruikbaar materiaal.

A. Vansteenwegen